Hari Jumaat. Cuaca panas 34 darjah. Masjid penuh.
Solat selesai, doa habis baca. Tiba-tiba… barisan panjang kat gerai cendol.
Dan yang beratur? Lelaki. Berjubah. Bersongkok. Bersabun wangi.
Terus ada suara-suara sumbang dalam alam maya:
“Eh, lelaki beratur beli cendol lepas Jumaat? Malu la sikit…”
Malu? MALU KENAPA?
Tekak ni bukan besi. Air liur bukan pendingin hawa.
Sementara tu, kaum hawa dengan tenang posing depan Zus, Tealive, Starbucks, siap pegang minuman 3 lapis warna macam eksperimen kimia.
Takde pula lelaki sibuk tulis thread panjang kutuk.
“Diorang craving je sis…”
Ohh… bila perempuan craving, itu self-care.
Bila lelaki craving cendol, itu hilang maruah?
Kalau minum brown sugar oatmilk dianggap aesthetic,
minum cendol lepas Jumaat pula dianggap desperate?
Please lah.
Cendol ada gula Melaka asli. Bukan artificial sweetener.
Dan kalau nak tahu, lelaki tu bukan sekadar beratur –
Dia sedang mencari kebahagiaan sederhana yang tak perlukan Wi-Fi dan QR code.
Sudu plastik. Mangkuk polisterin. Duduk bawah pokok.
Itu terapi sebenar.
Kesimpulan:
Lelaki beratur beli cendol lepas Jumaat bukan masalah.
Masalah sebenar ialah orang yang tak boleh tengok orang lain bahagia dengan air manis RM3.
Sebab tu kadang-kadang, yang paling panas bukan cuaca — tapi hati.
Leave a Reply